Het Antarctische ozongat werd ontdekt in 1985 en door de mens veroorzaakte ozonafbrekende stoffen (ODS's) zijn de voornaamste oorzaak.
Na reducties van ODS's onder het Montreal Protocol zijn er tekenen van ozonherstel gemeld, grotendeels gebaseerd op observaties en brede maar overtuigende model-datavergelijkingen4. Hoewel dergelijke benaderingen zeer waardevol zijn, bieden ze geen rigoureuze statistische detectie van de temporele en ruimtelijke structuur van Antarctisch ozonherstel in aanwezigheid van interne klimaatvariabiliteit.
Tegenwoordig worden er op patronen gebaseerde detectie- en attributiemethoden toegepast zoals gebruikt in klimaatveranderingsstudies om door de mens veroorzaakte ozonreacties te scheiden van interne variabiliteit, waarbij er vertrouwd wordt op trendpatrooninformatie als functie van maand en hoogte. De analyse maakt gebruik van satellietobservaties samen met enkelvoudige en multi-model ensemblesimulaties om de maand-hoogte Antarctische ozonherstel 'vingerafdruk' te identificeren en te kwantificeren
Bron: Nature
