De Oost-Antarctische ijskap (EAIS) vindt zijn oorsprong ca. 34 miljoen jaar geleden. Sindsdien is de impact van klimaatverandering en eerdere schommelingen in de EAIS-marge weerspiegeld in periodes van uitgebreide versus beperkte ijsbedekking en de wijziging van een groot deel van het Antarctische landschap. Het oplossen van processen van landschapsevolutie is daarom cruciaal voor het vaststellen van de geschiedenis van de ijskap, maar ongemodificeerde landschappen die eerdere ijscondities vastleggen zijn zeldzaam. Men heeft wel een uitgebreid overblijfsel ontdekt van het preglaciale landschap dat bewaard is gebleven onder de centrale EAIS ondanks miljoenen jaren ijsbedekking. Het landschap werd gevormd door rivieren vóór de opbouw van de ijskap, maar later gewijzigd door lokale ijsvorming voordat het werd doorsneden door uitlaatgletsjers aan de rand van een beperkte ijskap. Het behoud van de overblijfseloppervlakken duidt op een afwezigheid van significant warmgebaseerd ijs gedurende hun geschiedenis, wat suggereert dat eventuele overgangen tussen beperkt en uitgebreid ijs snel waren.
Bron: Nature
